اسکلروتراپی بواسیر یا هموروئید چیست ؟ مزیت ها و عوارض

اسکلروتراپی یکی از روشهای درمانی است که به جهت رفع و بهبود بیماریهای مختلفی کاربرد دارد. یکی از مهمترین کاربردهای اسکلروتراپی برای درمان هموروئید است. در مواردی که روشهای درمان خانگی بواسیر و یا مصرف داروهایی مثل پماد آنتی هموروئید موثر نباشد، ممکن است پزشک انجام این درمان را توصیه نماید. اگر میخواهید بدانید اسکلروتراپی بواسیر چیست؟  چگونه انجام میشود و مزایا و معایبی دارد؟ تا انتهای این مطلب همراه ما باشید:

اسکلروتراپی یکی از روشهای درمان قدیمی تر و مناسب هموروئید های اولیه و کوچک است. این درمان سرپایی و بدون درد یا خونریزی انجام میشود، اما اگر موثر نباشید، باید از روشهای دیگری مثل لیزر بواسیر استفاده نمود.

اسکلروتراپی چیست؟

اسکلروتراپی (sclerotherapy) یک روش سرپایی و غیرجراحی برای عروق متورم شده مثل واریس پا و یا درمان بواسیر است و نسبت به دیگر روشها اثربخشی کمتری دارد. بیماری بواسیر یا هموروئید به تورم و گشاد شدن دیواره سیاهرگ های کانال مقعد و یا خارج از آن گفته میشود. این بیماری بسته به اینکه سیاهرگ آسیب دیده داخل و یا خارج از مقعد است به دو نوع بواسیر داخلی و بواسیر خارجی تقسیم میشود.

برای انجام این درمان پزشک متخصص 1 الی 3 میلیلیتر محلول یا ماده ای به نام اسکلروزان که ترکیب فنل در روغن زیتون است را توسط سوزن های بسیار نازک، به داخل و در قسمت زیرین مخاط بواسیر تزریق می‌کند. تزریق این ماده در سیاهرگ آسیب دیده چسبندگی ایجاد می کند و در نهایت با قطع جریان گردش خون در این سیاهرگ، رگ آسیب دیده خشک شده و از بین می رود. این درمان درد یا خونریزی ندارد، ولی عوارض خاص خود را در پی خواهد شد و در برخی موارد نیز هیچ تاثیری در درمان بیماری نخواهد داشت.

بیشتر بخوانید : عمل جراحی بواسیر

میزان اثربخشی اسکلروتراپی 

اسکلروتراپی روش غیرجراحی برای درمان هموروئید است که میزان اثربخشی آن، رابطه مستقیمی با شدت بیماری و مهارت پزشک دارد.  متاسفانه از این درمان نمی توان برای انواع بواسیر استفاده نمود. تجربه نشان داده تزریق اسکلروتراپی معمولاً هیچ تاثیری در درمان بواسیر های پیشرفته و بیرون زده ندارد.

این درمان اغلب برای بواسیر های خارجی اولیه و یا بواسیر داخلی درجه 1 و 2 استفاده میشود.. برای بواسیر های بزرگ تر که از مقعد نیز خارج شده اند، بهترین روش قطعی، لیزر درمانی است. لیزر میتواند تمامی  بواسیر های داخلی و خارجی را بدون اینکه عوارضی برای بیمار ایجاد کند، از بین ببرد.

بیشتر بخوانید : درمان بواسیر (هموروئید) با لیزر

عوارض اسکلروتراپی

اسکلروتراپی از روش های کم خطر و بدون جراحی برای درمان این بیماری است. این روش به نسبت دیگر روشهای درمان هموروئید، یعنی جراحی سنتی خطرات و عوارض کمتری دارد، اما اثر بخشی آن نیز کمتر از سایر روشها خواهد بود. 

مهمترین عوارضی که بعد از درمان هموروئید با اسکلروتراپی مشاهده شده است، عبارتند از :

• درد و سوزش مقعد
• تغییر در رنگ پوست
• سردرد
• تهوع
• خطر لخته شدن خون، در موضع تزریق
• احتمال عود مجدد بیماری

بیشتر بخوانید : برای درمان بواسیر به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

مزایا اسکلروتراپی

از مهمترین مزایای درمان با این روش در مقایسه با دیگر روشهای درمان میتوانیم به این موارد اشاره کنیم:

• سرپایی بودن
• بدون درد یا خونریزی
• بدون نیاز به استراحت در منزل
• هزینه مناسب
• بدون نیاز نگرانی در مورد بی اختیاری در کنترل گاز روده و مدفوع

بیشتر بخوانید : رابربند بواسیر چیست؟

مراقبت های قبل از اسکلروتراپی 

برای نتیجه گیری بهتر از درمان توصیه میشود، قبل از اقدام به درمان موارد زیر را رعایت نمایید:

• اگر از داروهای روان کننده ی خون مثل هپارین ، وارفارین و آسپرین استفاده می کنید، با پزشک مشورت نمایید.
• مصرف مشروب الکلی و استعمال سیگار را متوقف کنید.
• مصرف ویتامین E، ویتامین C ، چای سبز و مسکن ها از 3 روز قبل از تزریق ممنوع است.

مراقبت های بعد از اسکلروتراپی 

رعایت این نکات بعد از تزریق می تواند به افزایش تاثیرگذاری درمان کمک کند :

• رعایت بهداشت و بانداژ محل تزریق
•  عدم مصرف ویتامین E، ویتامین C، چای سبز و مسکن تا 48 ساعت بعد از تزریق
• مصرف خوراکی های غنی از فیبر، برای پیشگیری و درمان یبوست
• نوشیدن آب و مایعات به میزان کافی ( حداقل 8 لیوان در طول روز)

چه بیمارانی نباید اسکلروتراپی انجام دهند؟

انجام این درمان برای افرادی با شرایط زیر ممنوع است :

• بیماران مبتلا به هموروئید علامت‌دار، به‌ویژه زمانی که خونریزی وجود دارد.
• بیماران با خطر بالای خونریزی ثانویه
• بیماران مبتلا به ایدز
• بیماران مبتلا به هموروئید ترومبوزه هستند.
• بیماران قلبی، کبدی، کلیوی یا هماتولوژیک؛ و افراد مبتلا به آسم، آلرژیک، ترومبوفیلی یا بیماری التهابی روده

منبع :

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9022405/